Są różnego kształtu, wielkości, różnie usytuowane,
wolnostojące lub wtopione w bryłę obiektu. Zwykle ustawione na placu
kościelnym, ale też i w centrach wsi, w otoczeniu starych drzew.
Pomniki pamięci były wystawiane w niemal każdej
niemieckiej wsi, których mieszkańcy uczestniczyli w I wojnie światowej
1914-1918. Walczyli i ginęli. Wsie, gminy wystawiały im pomniki: krzyże, głazy,
tablice, rzeźby, płaskorzeźby z wyrytymi nazwiskami poległych, nieraz ze
wskazanym miejscem śmierci.
W Gminie Police takie pomniki, cokoły są w Jasienicy,
Trzebieży, Przęsocinie, Policach, Pilchowie, Tanowie...Niektóre z nich zostały
zaadaptowane jak choćby ten w Niekłończycy czy w Trzebieży. Tak samo jest na
mojej Ziemi Nyskiej.
Po II wojnie światowej wiele pomników zostało zniszczonych
lub zacierano nazwiska na nich wyryte. Niektóre przetrwały do dziś w
niezmienionej formie. Oto przykłady. Na zdjęciach kolejno: Denkmal z
Hajduk Nyskich z dwiema tablicami pełnymi nazwisk pod płaskorzeźbą św. Jerzego (do 1945 r.).
Obok już bez tablic, które po wojnie zniknęły. Dalej Madonna a pod nią nazwiska
kępniczan, obok zaś ta sama Matka Boska z Dzieciątkiem ale już bez inskrypcji. To
w mojej rodzinnej Kępnicy. Kolejny krzyż z Niwnicy pod Nysą z zachowanymi
nazwiskami poległych żołnierzy. I trzy przykłady z Ziemi Polickiej. Kolejno:
Niekłończyca, Dobra (nowa tablica) i Tanowo.
 |
| Od Moje Małe Ojczyzny |
jan
Komentarze